De ontmoeting - Frank Boeijen

17 mei 2015

Geen ontkomen aan, hij moest een x in de lijst verschijnen. Een deuntje dat nooit meer gewoon wordt, zo'n deuntje waar een onuitwisbaar verhaal aan hangt. De Roma in Antwerpen vormde vanavond het prachtige decor voor nog maar weer eens een avondje Frank, omdat ik het niet kan laten. Volstrekt onverwacht kwam deze weer langs, waarschijnlijk omdat toeval niet bestaat. 'Kom laten we gaan'

Ik zou zo graag

met jou

Frank Boeijen

Kom laten we gaan
de fles is leeg
ik breng je naar huis
het is veilig
we hebben gepraat
na al die tijd
we hebben gelachen
om fouten
om gedachten
hoe het zou zijn gegaan
nu is het te laat

Maar jouw gezicht
en je mond
het is zo vertrouwd
het is ondraaglijk
die afstand
ik zou zo graag
met jou
o liefste

Het heeft geen enkele zin
om stil te staan
bij wat er gebeurd is
vind je niet
wat meer kan ik doen
wat meer kun jij doen
dan verder te gaan
verder te leven
met deze herinnering
deze waanzin
kom blijf niet staan
ik laat je gaan

Maar jouw gezicht
en je mond
het is zo vertrouwd
het is ondraaglijk
die afstand
ik zou zo graag
met jou
o liefste

Jouw armen
en je ogen
het is zo vertrouwd
het is ondraaglijk
die afstand
ik zou zo graag
met jou
o liefste