Je droeg weer blauw die avond
in een schaduw van zwart licht
er werd geen gat gedicht
met de brief die je me nazond
tijd draait alles om
wat eerst prachtig was, wordt lelijk
wat je toen zo moeilijk vond
daar denk je niet meer aan
laat je me nog gaan?
wat onaf was, blijft wel liggen
je maakt niets ongedaan

Blauwe ruis, in mijn ziel en in mijn oren
ik wil het niet meer horen
maar het houdt nooit meer op
blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren
het wordt alleen maar harder
en het houdt nooit meer op

Je draagt steeds blauw die avond
op het scherm in mijn hoofd
In de brief die je me nazond
heb je niets beloofd
maar ook niets afgerond
onaangenaam verdoofd
blijf ik staren naar de grond

Blauwe ruis, in mijn ziel en in mijn oren
ik wil het niet meer horen
maar het houdt nooit meer op
blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren
het wordt alleen maar harder
en het houdt nooit meer op

Laat je me nog gaan?
wat onaf was, blijft wel liggen
je maakt niks ongedaan

Blauwe ruis, in mijn ziel en in mijn oren
ik wil het niet meer horen
maar het houdt nooit meer op
blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren
het wordt alleen maar harder
en het houdt nooit meer op

Blauwe ruis, blauwe ruis
het houdt nooit meer op